Home sweet home!!!
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
12 September 2007 | Nederland, Zwolle
Ondertussen na een lange reis weer in het koude (ik zit hier met twee truien aan) Nederland aangekomen. De laatste 3 weken waren weer ongelooflijk mooi...het landschap, de mensen en het onderwaterleven!
Na mijn laatste bericht op deze site, meteen terug gegaan naar het hotel om mijn tas te pakken, vandaar in een microlet (zie opelet in Sumatra en bemo in Bali, maar werken allemaal met het systeem van veel te veel mensen in een te klein busje)gestapt opweg naar de busterminal. Vandaar met een iets grotere bus, maar nog steeds met te veel mensen erin, naar Tomohon gereden. Wel grappig is dat ik merk dat ik dit gewoon weer gezellig vind, lekker zweten, opgepropt in een busje met allemaal mensen die tegen je aan hangen en vanalles van je willen weten, terwijl een hoop reisigers dit juist graag willen vermijden na het een aantal keren meegemaakt te hebben.
In mijn beste Indonesisch de buschauffeur verteld waar ik eruit wilde waarna ik ook netje voor de kerk net voor Tomohon werd afgezet. Helaas bleek er om de zoveel meter een kerk te staan en werd ik bij de verkeerde afgezet, waardoor ik nog een half uur heb rondgelopen (met backpack) voordat ik de goede straat tegenover de goede kerk had gevonden waarin mijn homestay zou zijn.
De volgende vroeg opgestaan om via Danau Linow naar Danau Tondano te gaan lopen. Ik wilde allebei de meren gaan bezoeken, maar dan met de microlet. Maar iemand had in het gastenboek van de homestay een kaartje getekend van de 4 uur durende wandeling tussen de twee meren. Me door de microlet laten afzetten bij het goede pad richting Danau Linow en daarvandaan begonnen met de eerste klim de berg op. Danau Linow is een zwavelhoudens meer dat door de lichtinval van kleur veranderd (verschillende kleuren bauw/groenachtig), vandaar dat het ook wel het drie-kleurenmeer wordt genoemd. De omgeving is ontzettend mooi en vanaf de bergen heb je onwijs mooi uitzicht over het meer. Vandaar de wandeling gestart naar Danau Tondano. Erg mooie wandeling over bergen, door bos en door twee dorpjes. Behalve in de dorpjes ben ik de hele wandeling niemand tegengekomen, behalve de vele vogels en hele grote gekleurde vlinders.
Uiteindelijk bij Danau Tondano aangekomen waar ik net op tijd een warung (eethuisje) binnen stapte voordat het heel hard begon te regenen. Aangezien ik maar 3 uur over de wandeling had gedaan had ik tijd over en heb ik besloten nog een bezoekje te brengen aan de Waruga. Dit zijn graven waar de Minahassas (bewoners Noord Sulawesi) in de 10de tot 17de eeuw hun doden tradioneel IN de steen begroeven en dus niet onder de grond. Volgens de mensen van mijn hotel kon de gids van de begraafplaats hier hele mooie verhalen over vertellen, maar aangezien het stortregende stond ik na een rondleiding van 10 minuten weer buiten het hek.
Tomohon is o.a. bekend om zijn markt, waar men vleermuizen, hele varkenskoppen en hond verkoopt. Hier met ingehouden adem rondgelopen (wat een stank), gelukkig geen geroosterde hond gezien, wel de vleermuizen en de varkenskoppen, wat er niet echt heel smakelijk uitzag! Hierna samen met An en Max (frans) Mount Mahawu beklommen. Deze nog werkende vulkaan is 1311 meter hoog en vanaf de top kan je rondom de krater lopen, in de krater kijken en heb je uitzicht over bijna heel Noord-Sulawesi. Helaas was het erg bewolkt die dag, maar tusssen de wolken door konden we glimpen opvangen van Manado, Bunaken, de zee, Danau Tondano en andere bergen.
Vanaf Tomohon terug naar Manado en vanaf hier een 5 uur durende busreis (volgens de reisgidsen 3 uur) naar Kotamobagu. In totaal telde ik 26 zitplaatsen in de bus en 40 passagiers. Mensen zaten op stoeltjes in het gangpad, kinderen tot 12 jaar op schoot en de rest op rijstzakken (die ook meegingen ind e bus) en op het trapje bij de uitgang. Lekker knus dus, maar wel gezellig. Iedereen was tegen elkaar aan het praten en er werd van de ene kant naar de andere kant van de bus geschreeuwt en af en toe klonk er een geloei of werd er hard gejuichd en ookal verstond ik er niks van en zat ik met mijn knieen tegen mijn neus (voeten op rijstzak) gezellig vond ik het wel!
In Kotamobagu bevindt zich het Bogani Nani Wartaboni National Park office waar je een permit moet halen voor het national park. Het Bogani Nani Wartaboni National Park heeft de grootse conservatie van noord Sulawesi. Hier leven vele dieren, waaronder de Hornbill (vogel) en de zwarte makaken (apen).
Na een overnachting in Kotamobagu me door een ojek af laten zetten bij de NP office. In heel indonesie wordt er bijna 7 dagen per week gewerkt en ik sta op een zaterdag voor het NP office, blijkt dat ze in de weekenden niet werken. Gelukkig was de tuinman wel aan het werk die een van de rangers uit zijn bed heeft gehaald. Die stond vervolgens een uur later op de stoep en heeft me de nodige informatie gegeven, mijn permit en gezorgt dat een gids me zou opwachten in Dolodua.
In Dolodua (het dorpje bijde entrance van het NP verbleven bij mensen thuis, omdat het bestaande guesthouse vorig jaar was opgedoekt. Erg vriendelijke aardige mensen, die geen woord engels spraken en aangezien ik wel 5 hele volzinnen indonesisch spreek + wat losse woorden hadden we erg leuke gesprekken. Vooral toen ik duidelijk probeerde te maken dat ze niet zoveel voor me moest koken. Ik was daar namelijk maar alleen maar kreeg 's ochtends, 's middags en 's avonds maaltijden voorgeschoteld voor minstens 5 personen. En ik eet daar in mijn eentje niet eens een kwart van op waardoor ik me schuldig voelde. Het gevolg van deze opmerking was dat ik de volgende dag eten kreeg voor 7 personen, waarna ik in het vervolg maar wijzelijk mijn mond heb gehouden over het eten, behalve dat het erg lekker was (en dat was het ook).
Samen met gids Oji 2 lange hikes gemaakt in het park, waar we vele vogels en apen gespot hebben. Voornamelijk de Hornbills zijn gigantisch mooie groote vogels. Als je in het bos loopt zie je ze in de eerste instantie niet. Maar als ze dan gaan vliegen hoor je het klapperen van die vleugels! Geweldig mooi!
Terug in Manado had ik nog iets minder dan een week voordat ik naar Lembeh Island zou gaan om te duiken. En omdat ik alleen nog naar Tangkoko NP wilde om de Tarsiers te zien en verder eigenlijk wel vond dat ik heeeeeel veeeel gehiked en bergen beklommen had, besloten nog 2 daagjes naar de Bunaken te gaan. De Pulau Bunaken is een van de eilanden van het nationale Marine park net boven Manado. Welke erg bekend is onder de duikers. Hier vanaf een hutje op het strand wezen snorkelen en duiken. Onwijs mooi hier, grote koraaltuinen onderwater en tijdens het snorkelen al haaien en schildpadden gezien. Mijn gids tijdens het duiken was erg goed in het vinden van de kleinste beestjes: krabbetjes, kreeftjes, nudibranches en pygmy seahorses. En terwijl hij met zijn neus in de muur zat om dit allemaal te vinden keek ik naar de rondzwemmende haaien en de schildpad van 2 meter lengte die boven ons op de koraalmuur lag te slapen!!! Niet verkeerd dus :-)
Vanuit de Bunaken doorgereist naar Tangkoko-Batuangas Dua Saudara Nature reserve. Dit Np ligt aan de kust vlak bij Lembeh island. In dit Np kan je het kleinste aapje ter wereld zien, de tarsier. Deze komt alleen te voorschijn tegen zonsopgang of zonsondergang. Naast dit onwijs schattige diertje (zie foto) heb ik ook nog een hornbill op nest gezien en om 5 uur 's ochtends de zwarte makaken zien ontwaken. In de schemer zie je allemaal zwarte vlekken in de bomen hoog boven je en op een gegeven moment begint er dan iets te bewegen en in eens komen er overal om je heen allemaal apen naar beneden. Erg mooi om mee te maken.
Op zondag door de chauffeur van Rob opgehaald en met de boot naar Lembeh ressort gebracht waar ik de laatste week van mijn reizen heerlijk kan duiken, duiken, relaxen en duiken!
De huisjes zijn zo gebouwd dat je vanaf je eigen balkon bijna geen andere huisjes ziet. En vanaf mijn huisje had ik uitzicht op de 2 baaien rond het ressort. De duiken waren ook geweldig, Lembeh street bestaat voornamelijk uit modder, met hier en daar een stukje koraal. Veel zeepaardjes, pygmy zeepaardjes, frogfish in alle kleuren en maten, de hairy frogfish, de meest miniscule en kleurrijke krabbetjes, kreeftjes, garnaaltjes en nudibranches, octopussen, ghostpipefish, murenes, mandarinfish en zo kan ik nog wel even doorgaan!
Een heerlijke laatste week dus.
Gisterenochtend om 6.45 uur geland op Schiphol! Even een paar dagen bij komen en dan moet ik toch ook echt aan de bak. Volgende week mijn eerste sollicitatie gesprekken al en natuurlijk op zoek naar een huisje. Maar daar ga ik nu nog niet aan denken, eerst nog even bijkletsen met alle mensen die me de afgelopen twee maanden gevolgd hebben en berichtjes hebben gestuurd (thanx!) en natuurlijk nagenieten van mijn reis!!!!!
Zie/spreek jullie snel!!!
X Maaike
-
12 September 2007 - 13:45
Marion:
Schitterende verhalen, maar ben blij dat je weer heelhuids thuis bent :) -
12 September 2007 - 21:49
Marleen:
Hey Maaike!!! Superverhaal weer om te lezen zeg! Enne... welkom thuis!! Koud hè?! Hahahaha! :D Binnenkort keertje koffie leuten?
Liefs van Marleen ;) -
13 September 2007 - 10:12
Marjolein:
He Maaike,
Goed om te lezen dat je weer heel huids terug bent! Geweldig om je te volgen, met je leuke verhalen en avondturen. Succes met solliciteren en een huisje zoeken! Ik hoop voor je dat dat snel lukt. (maar daar ben ik niet bang voor).
Misschien leuk om voor 1 oktober nog een keer af te spreken? Dan begint mijn avontuur!?!
Spreek je snel..
Groetjes Marjolein -
13 September 2007 - 12:26
Tascha:
Jaaaaaaaah...je bent er weer! Leuk! Zie je morgen! Astrid en ik hadden het idee om een indische rijsttafel te bestellen! Idee? Hahahaa...Bij de Zijlpoort hebben ze ook sushi....en...heerlijke donkerbruine belegde broodjes!
-
13 September 2007 - 13:48
Bas:
Vleermuizen bah ;-) -
13 September 2007 - 17:32
Janet:
Jeetje Maaike, het zit er alweer op. Wat gaat de tijd toch vlug en zeker als je het zo naar je zin hebt gehad. De afgelopen tijd is het ook hier voorbij gevlogen en ik moet toegeven dat ik na je derde mail je mails niet meer heb gelezen, maar niet omdat ik dat saai vond ofzo. Ik had zelfs het idee dat ik amper tijd had voor Joshua...maar goed.
Ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt gehad en ik hoop dat de sollicitatiegesprekken goed zullen gaan. Succes en houd het relaxte tempo maar voorlopig voor ogen.
groetjes janet -
14 September 2007 - 08:38
Gaby En Gerard:
Hoi Maaike,
Fijn dat je weer terug bent in ons koude kikkerlandje. Leuk hoor wat je allemaal meegemaakt heb. Ik hoop dat je ooit weer een lange reis kan gaan maken. Wij hebben nog steeds geen geschikte tickets kunnen krijgen voor in december naar Bali. Ik denk ook niet dat het wat zal worden. Dus de plannen zullen misschien gewijzigd worden. Misschien gaan we wel in Februari. Nou meiske rust maar lekker uit, wen weer aan de temperatuur hier en veel succes met je solliciatie gesrpekken. Groetjes Gaby, kibbel112@hotmail.com -
15 September 2007 - 09:21
Renaat:
Heel gaaf!!!
Ik hoor je verhalen nog wel life van je!! Dikke zoen Renaat -
12 Oktober 2007 - 15:42
Bert:
maaike ik heb het verhaal gelezen
het is net of ik er ook geweest ben
voor deze reis hoef ik niet meer teboeken
ik ben blij dat je weer heel thuis bent
nou ik hoor nog van je doe maar rustig aan -
16 Juni 2009 - 11:50
Han:
Leuke site Maaike, heel stoer en lef dat je alleen (af)gereisd hebt. Toen nog geen Wing Chun in je bagage? Zo al ik al zei een "harde tante" die Maaike.
Is er iets wat je nog niet gegeten hebt die je graag zou willen proeven? Gebakken hersenen, gestoomde kippenkoppen, gebakken varkensoren, gebakken varkensdarmen etc? Meid, ik kan het je vertellen, ze zijn allemaal erg lekkur. Tip voor je volgende reisavontuur hihi.
Straks aan je mooie huis beginnen en gaan we jou slopen oh nee, je huis bedoel ik.
Tegen die tijd hou je je rustig en geniet van je vakantie en je voorbereidingen aan je huis. Kleurtjes uitzoeken, meubels, gordijnen, plantjes etc etc. Ik hoor wel wanneer je hulp nodig hebt.
Veel liefs,
Goede vriend.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley