In the Jungle.......
Door: Maaike
Blijf op de hoogte en volg Maaike
22 Juli 2007 | Indonesië, Batavia
Het Jungle inn guesthouse bestaat uit een uit palen gebouwt restaurant, met daarnaast 3 verdiepingen aan allemaal verschillende kamers. De mijne heeft zelfs uitzicht op een waterfall, wat 's nachts een beetje minder leuk blijkt te zijn, want ik moest steeds gigantisch plassen van al dat vallende water!!!
Trouwens er ook achtergekomen dat de kinderen die op de bus meeliften een aantal dingen zonder te vragen uit mijn tas hebben gehaald. Ben ook bang dat ik deze niet meer terug ga krijgen. Onder anderen mijn zaklamp (wat balen is, want de elektriciteit wordt hier 's nachts vaak afgsloten, dus dan zie ik helemaal niks meer en aangezien ik door die waterval nogal vaak naar de wc moet en ze hier van die Franse sta-wc's hebben, is dat best lastig op de tast) en de cd met kinder liedjes die ik voor Rob en zijn zoontje (duiken, sulawesi)had gekocht is ook weg. :-(
Maar goed......
In het guesthouse zijn op dit moment ook al een aantal rangers aanwezig. Een van hun vraagt wat onze plannen zijn. veronica en Vifi willen aeigenlijk gewoon helemaal niks doen, maar ik zou graag een 2 daagse trek maken en slapen in de jungle. Maar overal staat aangegeven dat je vooral niet alleen met een ranger de jungle in moet gaan. De ranger geeft aan dat er nog 2 nederlanders zijn die graag willen gaan en dat zij sinds kort een minimum van 3 personen hebben, dus als ik bij hun aan wil sluiten kunnen we gaan!
Dus meteen maar even kennis gemaakt met Sam en Iris (Iris komt heel toevallig ook uit Zwolle) zij willen 2 dagen hiken (dag 1, 6 uur hiken tot aan slaapplaats)en raften terug, dat klinkt erg goed, dus ik besluit om met hun mee te gaan.
De volgende dag om 8 uur afgesproken te ontbijten en om half 9 zouden we onze gids Kawas ontmoeten aan het begin van het dorp. Aangeraden werd om tijdens de tocht een lange broek en een shirt met lange mouwen te dragen tegen de teken en leeches (bloedzuigers). Ik heb geloof ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet, het bleef maar stromen en na een half uur lopen kon je onze shirts uitknijpen. Terwijl Kawas geen druppel liet!
Na een paar minuten lopen nog ergens gestopt om onze safetyguard op te pikken, waar ik helaas geen naam van weet en die ook alleen maar Bahasa indonesies sprak. Meneer de safetyguard liep in zijn korte broek en een t-shirtje op teenslippers en had een rugzakje bij zich waar een enorm kapmes uitstak. Wat wel weer een veilig gevoel gaf (of toch niet???).
Kawas zijn eerst actie was meteen het op handen en voeten beklimmen van een palmboom, waar hij de bitternut uithaalde, welke wij mochten proeven. Deze noot is zo ontzettend bitter, dat door het alleen maar in je mond te nemen al je speeksel opdroogt en je dus niet meer kan praten. Liters water waren het gevolg.
Na ongeveer een kwartier lopen dwars door de jungle, echt heel gaaf overal allerlei planten, palmbomen, varens, lianen (denk aan junglebook) en ondertussen hoor je overal allerlei geluiden van dieren en insecten zonder dat je ze ziet. Maar goed na een kwartier lopen mijn eerste echte wilde (nou ja semi-wild) orang oetan!!!!
Vlak boven ons hingen een mannetje en een vrouwtje in een boom. Helaas stonden er met ons nog zo'n 10 andere toeristen deze geweldige dieren ook te bewonderen.
Het vrouwtje wilde het mannetje verleiden tot paren, maar het mannetje was totaal niet geinteresseerd. Uiteindelijk gaf het mannetje toe, maar bleef tijdens het paren gewoon lekker ongeinteresseerd en verveeld om hem heen kijken. Grappig is dat we ons bijna schuldig voelden dat we dit gewoon ongegeneerd stonden te filmen.
De rest van de tocht nog twee orang oetans tegengekomen, gelukkig waren we op die momenten wel alleen (zonder andere toeristen) in de jungle en konden we er ongestoord van genieten. De tocht was best zwaar, je loopt met een rugzak en we moesten best stijl klimmen en dalen en dat over boomstammen, boomworstels, kuilen, etc. En dat ook nog eens bij een temperatuur van 30 graden. Maar wel super om mee te maken.
De tweede keer dat onze safetyguard in actie moest komen was om Nina. Nina is een vrouwtjes orang oetan met een kleintje. En die kunnen soms aggressief zijn. Haar kwamen we ergens halverwege de tocht tegen. Kawas waarschuwde ons al voor haar en zei dat als hij WALK zei we snel achter onze safetyguard aan moesten lopen. En ja hoor daar stond Nina ineens. Kawas bood haar een banaan aan om haar gerust te stellen, maar deze wilde ze niet, dus toen werd het een zakje pinda's...een zakje pinda's ja (huh?). Uiteindelijk ging Nina ervandoor met het zakje pinda's EN de bananen. Zodra ze deze had, begon ze aardig boos te kijken, waarop Kawas WALK riep...dus wij snel achter onze safetyguard aan en met een omweg (nu echt dwars door de jungle, geen pad) weer op het goede pad uitgekomen om onze weg te kunnen vervolgen. De eerste 15 minuten mochten we vervolgens niet praten (wat erg moeilijk is), want als Nina dat zou horen zou ze achter ons aankomen.
Later liet Kawas ons een enorm litteken zien in zijn arm (echt een hap) Nina had hem daar een paar jaar geleden gebeten, toen toeristen niet snel genoeg weg waren gelopen, hij was tussen de toeristen en Nina in gesprongen! Later nog even aan Kawas gevraagd of Nina het zakje van de pinda's wel netjes in de prullebak zou gooien......ik geloof dat hij me niet begreep of dat hij zich afvroeg of ik nou echt zo dom was, maar de hint begreep hij in ieder geval niet!
Onderweg veel vers fruit gegeten wat Kawas mee had genomen en bij een rivier gelunched. Nasi goreng met ei geserveerd in een bananenblad. Tijdens de lunch hoorden we het in de verte al donderen een teken dat het zou gaan regenen. En als het hier gaat regenen dan regent het ook echt hard. Dus snel de boel ingepakt en doorgelopen. We hebben een heel stuk over de bergkam heengelopen vanwaaruit we een onwijs mooi uitzicht hadden. Uiteindelijk kwamen we bij een onwijs steile helling aan, waar Kawas lachend zei, hier gaan we naar beneden. Waarop wij nog zeiden: Ja zittend en dan gewoon glijden zeker, en ga jij maar eerst wij volgen wel. Gaat hij gewoon die helling af. We zijn ongeveer anderhalf uur bezig geweest met het naar beneden lopen (kruipen). Het was zo steil dat de helft van de afdaling zittend en hangend aan alles wat we konden vastpakken werd volbracht, terwijl onze safetyguard gewoon op zijn teenslippers rechtop naar beneden liep en dat ook nog eens zonder een druppel zweet te laten. Verbazingwekkend! Halverwege de afdaling begon het ook te regenen waardoor alles erg glad werd. Heelhuids beneden gekomen (op wat schrammen en blauwe plekken na) moesten we nog een stukje langs de rivier lopen, waarna we in de verte al rook zagen en later een van takken en zeil gebouwd hutje. Hier zat de rest van de bemanning al voor ons te koken. Zittend op autobinnenbanden werden we de rivier overgetrokken, door de regen was de rivier te hoog geworden om te lopen. Achter het hutje iets hoger op de berg waren nog 2 hutjes gebouwd (meer afdakjes) waaronder we op een dun matje zouden slapen.
Na 3 uur regen werd het eindelijk droog en konden wij ook onze droge klding (voor zover deze droog waren gebleven in de tas) aantrekken. Lekker gegeten (rijst met currie en natuurlijk veel fruit) en daarna vroeg naar bed!
Best nog goed geslapen, wel helemaal stijf want in principe slaap je natuurlijk gewoon op de grond.
Dit is trouwens wel supergoed wakker worden, zonnetje scheen, uitzicht op een snel stromende rivier en aapjes (makaken) die de restjes fruit op komen eten. Ontbeten met bananenpannekoeken (jawel!!!) en fruit. Daarna werden we door een van de jongens die mee was gewezen op een waterval vlak achter onze slaapplaats. De waterval kwam uit in een waterhole, waardoor we dus een fantastische douche/bad hadden en dat tussen de lianen, palmbomen, aapjes, lizzards en andere dieren...geweldig!!!!!
Omdat alles nog nat was (ik kon mijn schoenen gisterenavond leeg kiepen van het water) besloten niet meer te gaan hiken, maar lekker rustig aan te doen en terug te raften. Het raften, d.w.z. tubing, gebeurde op 4 autobinnenbanden die aan elkaar geknoopt waren. In de autobanden was een netje gespannen waarop gezeten kon worden. En voor ons toeristen werd daar voor de comfort ook nog eens een matje opgelegd. Onze tassen werden in grote plastic zakken ook op de banden geknoopt. En zo al zittend achter elkaar, met onze safetyguard voorop en Kawas achterop ons heel relaxed de rivier af laten drijven. Zo zie je de jungle ineens op een heel andere manier. Echt heel mooi. Bij Bukit Lwang aangekomen zagen we de rivier ineens verdwijnen...waterval? kawas en wij hadden zo onze twijfels, maar onze safetyguard wilde hier wel met ons vanaf. Dus stapte kawas snel af om over de rand heen te kijken, terwijl onze safetyguard ons naar de rand toetrok en met ons en al achteruit over de rand heen sprong. We wisten eigenlijk niet of we moesten schrikken of lachen omdat het achteraf eigenlijk wel heel erg leuk bleek te zijn. En de waterval bleek ook maar 2 meter hoog. Hier uitgestapt en afscheid genomen van onze gids. Hiervandaan terug gelopen naar ons guesthouse waar we heerlijk konden douchen!!!
En na gisteren een helse rit (van zo'n 10 uur van de ene veel te krappe, misselijk makende mini bus in de andere), waar ik tussendoor nog mijn maaginhoud in de berm heb geleegd, samen met Sam en Iris aangekomen bij Lake Toba.
Dit is een onwijs groot kratermeer, waar Samosir Island in is ontstaan. Op dit eiland leven de Batakpeople (zoek maar op op google :-) ) die leven in Batakhuizen, dwz dat deden ze! Maar wij hebben, na lang rondlopen, een echt batakhuis gevonden om in te overnachten. Met privetuin en recht aan het meer en dat voor maar 0,95 cent per nacht per persoon!!! GEWELDIG INDONESIE!!!!!!!!!
Hier ga ik dus echt even een aantal dagen relaxen...en ja op mijn kont zitten, dat heb ik wel verdient vind ik!!!
Leuk trouwens al jullie reacties, vooral blijven doen....dan zal ik nu proberen wat foto's te gaan plaatsen, maar het internet is niet al te snel hier....dus wie weet of het lukt...Tot over een week ofzo!!!
X Maaike
Trouwens er ook achtergekomen dat de kinderen die op de bus meeliften een aantal dingen zonder te vragen uit mijn tas hebben gehaald. Ben ook bang dat ik deze niet meer terug ga krijgen. Onder anderen mijn zaklamp (wat balen is, want de elektriciteit wordt hier 's nachts vaak afgsloten, dus dan zie ik helemaal niks meer en aangezien ik door die waterval nogal vaak naar de wc moet en ze hier van die Franse sta-wc's hebben, is dat best lastig op de tast) en de cd met kinder liedjes die ik voor Rob en zijn zoontje (duiken, sulawesi)had gekocht is ook weg. :-(
Maar goed......
In het guesthouse zijn op dit moment ook al een aantal rangers aanwezig. Een van hun vraagt wat onze plannen zijn. veronica en Vifi willen aeigenlijk gewoon helemaal niks doen, maar ik zou graag een 2 daagse trek maken en slapen in de jungle. Maar overal staat aangegeven dat je vooral niet alleen met een ranger de jungle in moet gaan. De ranger geeft aan dat er nog 2 nederlanders zijn die graag willen gaan en dat zij sinds kort een minimum van 3 personen hebben, dus als ik bij hun aan wil sluiten kunnen we gaan!
Dus meteen maar even kennis gemaakt met Sam en Iris (Iris komt heel toevallig ook uit Zwolle) zij willen 2 dagen hiken (dag 1, 6 uur hiken tot aan slaapplaats)en raften terug, dat klinkt erg goed, dus ik besluit om met hun mee te gaan.
De volgende dag om 8 uur afgesproken te ontbijten en om half 9 zouden we onze gids Kawas ontmoeten aan het begin van het dorp. Aangeraden werd om tijdens de tocht een lange broek en een shirt met lange mouwen te dragen tegen de teken en leeches (bloedzuigers). Ik heb geloof ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet, het bleef maar stromen en na een half uur lopen kon je onze shirts uitknijpen. Terwijl Kawas geen druppel liet!
Na een paar minuten lopen nog ergens gestopt om onze safetyguard op te pikken, waar ik helaas geen naam van weet en die ook alleen maar Bahasa indonesies sprak. Meneer de safetyguard liep in zijn korte broek en een t-shirtje op teenslippers en had een rugzakje bij zich waar een enorm kapmes uitstak. Wat wel weer een veilig gevoel gaf (of toch niet???).
Kawas zijn eerst actie was meteen het op handen en voeten beklimmen van een palmboom, waar hij de bitternut uithaalde, welke wij mochten proeven. Deze noot is zo ontzettend bitter, dat door het alleen maar in je mond te nemen al je speeksel opdroogt en je dus niet meer kan praten. Liters water waren het gevolg.
Na ongeveer een kwartier lopen dwars door de jungle, echt heel gaaf overal allerlei planten, palmbomen, varens, lianen (denk aan junglebook) en ondertussen hoor je overal allerlei geluiden van dieren en insecten zonder dat je ze ziet. Maar goed na een kwartier lopen mijn eerste echte wilde (nou ja semi-wild) orang oetan!!!!
Vlak boven ons hingen een mannetje en een vrouwtje in een boom. Helaas stonden er met ons nog zo'n 10 andere toeristen deze geweldige dieren ook te bewonderen.
Het vrouwtje wilde het mannetje verleiden tot paren, maar het mannetje was totaal niet geinteresseerd. Uiteindelijk gaf het mannetje toe, maar bleef tijdens het paren gewoon lekker ongeinteresseerd en verveeld om hem heen kijken. Grappig is dat we ons bijna schuldig voelden dat we dit gewoon ongegeneerd stonden te filmen.
De rest van de tocht nog twee orang oetans tegengekomen, gelukkig waren we op die momenten wel alleen (zonder andere toeristen) in de jungle en konden we er ongestoord van genieten. De tocht was best zwaar, je loopt met een rugzak en we moesten best stijl klimmen en dalen en dat over boomstammen, boomworstels, kuilen, etc. En dat ook nog eens bij een temperatuur van 30 graden. Maar wel super om mee te maken.
De tweede keer dat onze safetyguard in actie moest komen was om Nina. Nina is een vrouwtjes orang oetan met een kleintje. En die kunnen soms aggressief zijn. Haar kwamen we ergens halverwege de tocht tegen. Kawas waarschuwde ons al voor haar en zei dat als hij WALK zei we snel achter onze safetyguard aan moesten lopen. En ja hoor daar stond Nina ineens. Kawas bood haar een banaan aan om haar gerust te stellen, maar deze wilde ze niet, dus toen werd het een zakje pinda's...een zakje pinda's ja (huh?). Uiteindelijk ging Nina ervandoor met het zakje pinda's EN de bananen. Zodra ze deze had, begon ze aardig boos te kijken, waarop Kawas WALK riep...dus wij snel achter onze safetyguard aan en met een omweg (nu echt dwars door de jungle, geen pad) weer op het goede pad uitgekomen om onze weg te kunnen vervolgen. De eerste 15 minuten mochten we vervolgens niet praten (wat erg moeilijk is), want als Nina dat zou horen zou ze achter ons aankomen.
Later liet Kawas ons een enorm litteken zien in zijn arm (echt een hap) Nina had hem daar een paar jaar geleden gebeten, toen toeristen niet snel genoeg weg waren gelopen, hij was tussen de toeristen en Nina in gesprongen! Later nog even aan Kawas gevraagd of Nina het zakje van de pinda's wel netjes in de prullebak zou gooien......ik geloof dat hij me niet begreep of dat hij zich afvroeg of ik nou echt zo dom was, maar de hint begreep hij in ieder geval niet!
Onderweg veel vers fruit gegeten wat Kawas mee had genomen en bij een rivier gelunched. Nasi goreng met ei geserveerd in een bananenblad. Tijdens de lunch hoorden we het in de verte al donderen een teken dat het zou gaan regenen. En als het hier gaat regenen dan regent het ook echt hard. Dus snel de boel ingepakt en doorgelopen. We hebben een heel stuk over de bergkam heengelopen vanwaaruit we een onwijs mooi uitzicht hadden. Uiteindelijk kwamen we bij een onwijs steile helling aan, waar Kawas lachend zei, hier gaan we naar beneden. Waarop wij nog zeiden: Ja zittend en dan gewoon glijden zeker, en ga jij maar eerst wij volgen wel. Gaat hij gewoon die helling af. We zijn ongeveer anderhalf uur bezig geweest met het naar beneden lopen (kruipen). Het was zo steil dat de helft van de afdaling zittend en hangend aan alles wat we konden vastpakken werd volbracht, terwijl onze safetyguard gewoon op zijn teenslippers rechtop naar beneden liep en dat ook nog eens zonder een druppel zweet te laten. Verbazingwekkend! Halverwege de afdaling begon het ook te regenen waardoor alles erg glad werd. Heelhuids beneden gekomen (op wat schrammen en blauwe plekken na) moesten we nog een stukje langs de rivier lopen, waarna we in de verte al rook zagen en later een van takken en zeil gebouwd hutje. Hier zat de rest van de bemanning al voor ons te koken. Zittend op autobinnenbanden werden we de rivier overgetrokken, door de regen was de rivier te hoog geworden om te lopen. Achter het hutje iets hoger op de berg waren nog 2 hutjes gebouwd (meer afdakjes) waaronder we op een dun matje zouden slapen.
Na 3 uur regen werd het eindelijk droog en konden wij ook onze droge klding (voor zover deze droog waren gebleven in de tas) aantrekken. Lekker gegeten (rijst met currie en natuurlijk veel fruit) en daarna vroeg naar bed!
Best nog goed geslapen, wel helemaal stijf want in principe slaap je natuurlijk gewoon op de grond.
Dit is trouwens wel supergoed wakker worden, zonnetje scheen, uitzicht op een snel stromende rivier en aapjes (makaken) die de restjes fruit op komen eten. Ontbeten met bananenpannekoeken (jawel!!!) en fruit. Daarna werden we door een van de jongens die mee was gewezen op een waterval vlak achter onze slaapplaats. De waterval kwam uit in een waterhole, waardoor we dus een fantastische douche/bad hadden en dat tussen de lianen, palmbomen, aapjes, lizzards en andere dieren...geweldig!!!!!
Omdat alles nog nat was (ik kon mijn schoenen gisterenavond leeg kiepen van het water) besloten niet meer te gaan hiken, maar lekker rustig aan te doen en terug te raften. Het raften, d.w.z. tubing, gebeurde op 4 autobinnenbanden die aan elkaar geknoopt waren. In de autobanden was een netje gespannen waarop gezeten kon worden. En voor ons toeristen werd daar voor de comfort ook nog eens een matje opgelegd. Onze tassen werden in grote plastic zakken ook op de banden geknoopt. En zo al zittend achter elkaar, met onze safetyguard voorop en Kawas achterop ons heel relaxed de rivier af laten drijven. Zo zie je de jungle ineens op een heel andere manier. Echt heel mooi. Bij Bukit Lwang aangekomen zagen we de rivier ineens verdwijnen...waterval? kawas en wij hadden zo onze twijfels, maar onze safetyguard wilde hier wel met ons vanaf. Dus stapte kawas snel af om over de rand heen te kijken, terwijl onze safetyguard ons naar de rand toetrok en met ons en al achteruit over de rand heen sprong. We wisten eigenlijk niet of we moesten schrikken of lachen omdat het achteraf eigenlijk wel heel erg leuk bleek te zijn. En de waterval bleek ook maar 2 meter hoog. Hier uitgestapt en afscheid genomen van onze gids. Hiervandaan terug gelopen naar ons guesthouse waar we heerlijk konden douchen!!!
En na gisteren een helse rit (van zo'n 10 uur van de ene veel te krappe, misselijk makende mini bus in de andere), waar ik tussendoor nog mijn maaginhoud in de berm heb geleegd, samen met Sam en Iris aangekomen bij Lake Toba.
Dit is een onwijs groot kratermeer, waar Samosir Island in is ontstaan. Op dit eiland leven de Batakpeople (zoek maar op op google :-) ) die leven in Batakhuizen, dwz dat deden ze! Maar wij hebben, na lang rondlopen, een echt batakhuis gevonden om in te overnachten. Met privetuin en recht aan het meer en dat voor maar 0,95 cent per nacht per persoon!!! GEWELDIG INDONESIE!!!!!!!!!
Hier ga ik dus echt even een aantal dagen relaxen...en ja op mijn kont zitten, dat heb ik wel verdient vind ik!!!
Leuk trouwens al jullie reacties, vooral blijven doen....dan zal ik nu proberen wat foto's te gaan plaatsen, maar het internet is niet al te snel hier....dus wie weet of het lukt...Tot over een week ofzo!!!
X Maaike
-
22 Juli 2007 - 09:07
Dik En Marion:
Hé Maaik, leuk verhaal en fantastisch dat je het zo naar je zin hebt! Enne.... af en toe even lekker uitrusten moet ook kunnen he!
Dikke kus -
22 Juli 2007 - 18:53
Tascha:
Ha Maaikie, en het verhaal was nog niet klaar. Wat worden we toch verwend! Heb erg genoten van je jungleboek. En wat is die vergelijking mannen en Oerang Oetangs soms angstaanjagend duidelijk he? Hahahaha...of waren het juist de vrouwen? Nou goed over die kwestie buigen we ons nog eens, Jager Meister! Veel plezier in Batakland... -
24 Juli 2007 - 10:27
Janet:
genieten!!! niet alleen jij, maar ik ook van je verhalen. Stoer hoor die verhalen. Veel plezier en geniet dubbel van het weer, want hier is het allemaal wat minder.
groetjes janet -
25 Juli 2007 - 20:24
Lot:
Jeetje, wat een superverhaal Maaik!!! Ik proef hier uit, dat je daar weer lekker op dreef bent!!! Ga zo door en geniet!! Jij hangt tenminste voor jezelf de slingers op!!! Ik ga dinsdag richting Turkije en ben heel benieuwd wat Istanbul mij gaat brengen!!!
XX LOT -
26 Juli 2007 - 10:46
Astrid:
Ha Maaik,
Wat een gaaf verhaal over de jungel. Wat wil een mens nog meer, pinda's voeren aan de apen, slapen in een hutje in de jungel, badderen bij een waterval en dan ook nog bananenpannekoeken als ontbijt!Paradijs!;-)
Rust lekker uit voor je volgende avontuur!
Dikke kus,
Astrid -
26 Juli 2007 - 16:24
Marleen:
Hello!!
Ik geniet ook erg van je reisverhalen! Leuk man! De jungle: WOW! :D Leuk zo'n sexuele voorlichtingsles... :O Hahahaha!
En nu lekker genieten en vooral op je kont blijven zitten. Als ik zo'n trek door de jungle moest doen, dan lag ik nu nog aan de beademing... haha! :P
Veel plezier nog!
Liefs en x van Marleen (en Herrie) -
27 Juli 2007 - 18:55
Caroline (FWC):
Heee Maaik,
Echt geweldig die jungle verhalen, ben wel een beetje jaloers. Hopelijk horen we weer snel wat, ben benieuwd naar je volgende avontuur!! Groetjes en vermaa(i)kse!
Caroline (FWC) -
28 Juli 2007 - 12:21
Maureen:
Hé Maaike,
Duurde van mijn kant ook even..Maar waanzinnig om je verhalen te lezen! Doet me denken aan m'n vakantie in Thailand. Die lokale bevolking is echt een volk apart, die zijn zo gewend aan de jungle, de hitte enzo. Geen grammetje vet. Dat is voor ons westerlingen toch onvoorstelbaar. Hoe kan je nou NIET ZWETEN in de jungle???! En ontzettend stoer dat je dit toch maar in je eentje doet!! Hier is het lang niet zo spannend. De bus die tijdens het vorig weekendje weg uit was gevallen (alweer!!), doet het eindelijk weer bijna. Dus we kunnen weer..!
groetjes en tot snel, Maureen! -
28 Juli 2007 - 19:38
Saskia, Jelly:
Geweldig om dit allemaal weer te lezen. Op afstand genieten we met je mee! Leuk dat het gelukt is met de foto's. We wachten met spanning af wat je nog meer beleeft.
Groetjes, je "buren" -
30 Juli 2007 - 19:57
Lot:
Leuk om te lezen...hebben ze in Turkije ook van die Batakhuizen voor 95 ct per nacht......ik ga woensdag wel eens zoeken!!!! Wie weet :-) Ik heb wel een paar hostels bekeken op internet voor het geval dat......en in het uiterste geval kan ik altijd nog gaan couchsurfen.....hihi
Maaik, doe je voorzichtig daar en mail ons maar weer gauw!!!! Dikke kus, Lot -
01 Augustus 2007 - 15:43
Leo:
He!! Maaikie!
Wat klinnkt dat gaaf joh! Heb nu pas tijd om je verhalen te lezen, maar met groot plezier.
Koninkrijksspelen waren groot succes! Banen en stages aangeboden all over the place!
Nu even druk aan scriptie (begon goed vandaag, hele dag werk weg van de computer.. ineens.. je kent het wel..!)
Geniet ervan! En kruip nog eens in zo'n klein stinkhokje achter een computer!
Liefs LEo -
03 Augustus 2007 - 18:33
JolanteGiliamDanique:
He maaike,
We zijn net terug van vakantie, was helemaal super. Nu kunnen we mooi jouw avonturen volgen. Geniet er van!! -
05 Augustus 2007 - 15:04
Henk&Von:
Hoi Maaike, door toestanden pas nu je verslag gelezen, wij worden jaloers op je. Blijf genieten maar wel oppassen.
Groetjes ,
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
